Eeeldhressar af djamminu i Tokyo

Tad aetti ad vera skylda fyrir alla ad profa karoki i Japan. Til ad toppa tad er mjoog fint ad skreppa a hverfiskrana i godu hverfi i midborginni og fa ser trja netta adur en madur krassar heima hja hressustu djammkonu Japans.

Svo er voda fint ad eiga flug til Peking nokkrum klukkutimum seinna. Tetta gaeti ordid eitthvad skrautlegt. Eg vona ad eg turfi ekki ad blogga a eftir til ad tilkynna ad vid hofum misst af fluginu.

Tad er sorglegt ad fara fra Japan tvi tad hefur verid svo ofsalega gaman. Enda ekki vid odru ad buast i landi sem hefur upp a svona margt ad bjoda og ta serstaklega gott folk.

Tad er lika skrytid ad vera a svona framandi stad en taka bara eina lest og lida mest eins og a Islandi i allri ferdinni -hveralykt, eldfjoll og heitar uppsprettur. Japonsku jardbodin -onsen, eru snilldin ein.

Madur fer ad sjalfsogdu ekki i Harajuku hverfid i Tokyo an tess ad fjarfesta i eins og einum mjog surum fylgihlut. Ad tessu sinni bleikur bill, sem raunar er handtaska. Hann hefur hlotid nafnid Mari, i hofudid a henni Mariko sem finnst islenskt "brennirin" gott og gaeti drukkid okkur undir bordid ef hun vildi. Eins og hun benti to a herna adan: "En eg er ekki bill!"

Takk kaerlega fyrir tetta. Adal tilgangur tessarar faerslu hlytur ad vera ad bidja ad heilsa ollum sem eru i skolanum heima tegar tetta er skrifad og vid vorum ad skrida heim af djamminu. 

We Are the Champions.

 

"Bara i Japan!" -Tetta er allt svo bjutiful..

Eg elska Japan. Elska tad. Japanir eru svo surir i hausnum. I engu odru landi a madur jafn morg svona augnablik: "Va. Hvergi annars stadar!" Meira ad segja einfold klosettferd er upplifun herna. Menn eru alltaf bunir ad hugsa einu skrefi lengra.

Bara i Japan 1: Love Hotel Hill. Fyrir lostafull por sem bua i pinulitlum ibudum med foreldrum sinum langt fram eftir aldri. Haegt er ad kaupa bara "rest" a hotelinu i nokkra klukkutima. Veit ekki hversu mikid folk er ad hvila sig i alvoru. Sum hotelin bjoda upp a ad sja myndir af ollum herbergjunum i anddyrinu og sum eru temmilega kinky. Svo labba hamingjusom por ut eins og fatt se sjalfsagdara.

Bara i Japan 2: Klosett a kaffihusi bydur upp a sotthreinsun ad sjalfsogdu og liklegt er ad a klosettinu seu margir takkar, svo madur getur skolad a ser rassinn og svona ef a tarf ad halda. Ekki lagt i tad ennta. Svo er spilud tonlist inni, eda klosettid byrjar ad bua til hljod um leid og tu sest svo folk fyrir utan heyri nu alveg orugglega ekki hvad madur er ad gera. Og svo framvegis.

Bara i Japan 3: Gullni kukurinn. A leid i hofin fraegu i Asakusa hverfinu er tessi magnada bygging sem heitir sama og japanski bjorinn; Asahi. Raunar er lika til dagblad med sama nafni en ordid tydir morgunsol ad mer skilst. Fraegur arkitekt hannadi bygginguna, tori ekki ad fara med nafnid ef tad reynist rangt hja mer. Ofan a hana atti ad fara risastor gullhudadur n.k. eldslogi. Tetta gekk ekki upp verkfraedilega. A endanum turfti ad leggja eldtunguna a hlidina. Nu er tetta kallad Golden Poop.  

Bara i Japan 4: Ekki halda ad allt sem er Bara i Japan tengist klosettum eda kynlifi sbr lid 1-3. Vorukynningar a fornum vegi med folki i buningum ad kalla med roddum eins og i teiknimyndum, ljosaskilti i skrilljonasta veldi vid tad sem madur tekkir, og og og.

Merkilegt: Island var i frettum i Japan fyrir nokkru. Tad totti stortfrett herna tegar Bandarikjaher yfirgaf pleisid, enda alls ekki allir Japanir sattir vid veru tess sama hers herlendis. Man ad utanrikisraduneytid sem eg skodadi fyrir tveimur arum, notadi mjog mjog mikid plass undir Bandarikjaskrifstofuna.

Japanir kunna ad lifa i fjoldanum. Tegar eg kom til Japan (hitt landid sem eg hef komid til i tessari ferd fyrir utan bna) i fyrsta skipti hafdi eg miklar ahyggjur af innilokunarkennd med ollu tessu folki. En nei. Tu labbar yfir torgid i Shibuya, sem er mannmargt og skemmtilegt hverfi i Tokyo, og svona trju tusund adrir labba yfir torgid um leid. Og enginn rekst utan i tig. Allir ad taka tillit. Og ad athuga hvort tad se ekki orugglega allt i lagi med tig og hvort tu vitir hvert tu ert ad fara.

Fyrir ta sem fila ad studera mannlifid er Tokyo edal. Nokkrar skemmtilegar typur eru skjaldbokukonurnar -pinulitlar gamlar konur med hufur eins og skjaldbokur i teiknimyndum, flissandi skolastelpurnar, Louis Vuitton konurnar og bissnesskallarnir -serstaklega ef teir eru fullir. Og allir, ungir sem gamlir i simanum ad senda sms, tolvupost, leika ser eda allt hitt sem tu getur gert.  

Nu. Er ekki konan bara stodd i heimahusi tegar tetta er skrifad. Slikt hefur ekki gerst sidan i Cambridge, Englandi, saellar minningar og Bloemfontein, S-Afriku i bodi okunnugra. Storvinkona min Yuriko Shibayama, meistaranemi i skandinaviskum fraedum og fjolskylda hennar bua i utborg Tokyo, Yokohama. Tau fara med okkur Barboru eins og fordekrada krakka. Alveg afsloppud samt, en vilja sumse allt fyrir okkur gera. Pabbi hennar Yuriko er efni i sjalfstaeda mannlysingu.

"Japanskir morgnar mjukri birtu stafa," orti gott skald eitt sinn a islensku. A morgun og hinn reynir a ta fullyrdingu...  

Goda nott.

E.s. Eg er eins og barn a jolum tegar eg fae "komment ad heiman." Tad gildir jafnt um okunnuga og ommu mina!

E.e.s. Japanski maturinn er svo godur. Hugsa ser ad lenda heima hja listakokki.

 

Eins og fiskur i vatni

Sund medal hakarla, balfor ad haetti hindua, paradisareyja og Mt. Everest er medal tess sem a dagana hefur drifid ad undanfornu. Ja, eg veit tad er langt sidan sidast -haettidi ad bogga mig :) Er lika komin med skirteini uppa kafararettindi nidur a 18 metra dypi i millitidinni svo eitthvad se nefnt.  

Nepal var, serstaklega eftir a ad hyggja, alveg otrulega ahugavert land ad fara til. Ad taka tad a stuttum tima reynir a, tvi eins og tetta er frabaert land er tad lika tridjaheimsland. Vegagerd og farartaeki i samraemi vid tad.  En tad er samt tess virdi ad keyra tjodveginn milli Kathmandu og Pokhara, hanga utan i snarbrottum fjollum, og horfa nidur ad anni sem rennur medfram veginum. Aldrei hefur ordid "lif-aed" talad jafn mikid til min og tar. Tad var folk alls stadar, ekki bara medfram anni, heldur uti i henni lika. Folk ad tvo tvott, folk ad bada sig, folk ad safna grjoti, folk ad gefa buffaloum ad drekka, folk ad veida ef eg sa rett... 

Tad er magnad hversu mikid ma gera a einum degi (tratt fyrir ad alls ekki se haegt ad hafa alla daga svoleidis.) Einn dagur i okunnu landi getur gefid manni eitthvad til ad hugsa um i margar vikur. A tessum eina degi getur einn klukkutimi farid i ad rolta upp ad hinduahofi. Og tad er ekki bara enn eitt hofid, heldur utfararstadur lika. Madur situr a arbakkanum hinu megin, reynir ad gera sig osynilegan en getur ekki annad en fylgst med. Myndavelin fer ekki hatt upp og madur dirfist ekki ad faera sig naer til ad na myndum af logunum -ekki hefdi eg viljad hafa turista vidstadda jardarfarirnar hja ommu og afa i vor. Tad hefdi verid blatt afram faranlegt. En i Kathmandu kipptu menn ser litid upp vid ta. Og Everest kippti ser litid upp vid okkur flugurnar sem sveimudum kringum kollinn a risanum.

"Aetli eg fari einhvern timann aftur hingad?" Er spurningin sem madur spyr sig tegar flugvelin tekst a loft og enn eitt landid liggur ad baki. Svarid er ovist og tad eina i stodunni er ad njota medan madur hefur.

----

Og nu er tad Thailand. Og eg eins og fiskur i vatni ef svo ma segja. Ekki bara nedansjavar. Hins vegar er litil paradisareyja med faum turistum og med allra bestu kofunaradstaedum i heimi ekkert mjog slaemt mal. "Open Water Diver Certificate" kostar mikla vinnu i boklegu og verklegu nami, en tad er ekki leidinlegt nam sem felur i ser ad vera 45 minutur i einu nedansjavar og lida eins og i risastoru fiskaburi. Med hakorlum og alles tegar komid var nidur a atjan metrana (ja eda eiginlega tuttugu, alveg ovart).

Bangkok. Nutimi. Austur hittir vestur. Andstaedur, ja. En tegar madur paelir i tvi, andstaedur eru lysandi fyrir marga stadi. Su lysing a ekki sidur vid um Tokyo sem er naesti afangastadur og einn af mjog faum a leidinni sem eg hef komid til adur. Tar hittist lika austur og vestur, gamalt og nytt. En lika a allt annan hatt en herna. 

Eg held ad vid Islendingar hofum ekki ad ollu leyti mjog motadar hugmyndir um Thailand. Finnst eins og kynlifsturismi og neikvaed vidhorf seu svolitid dominerandi, er tad kannski vitleysa? Allavega eru Thailendingar upp til hopa aedislegir, maturinn er godur og snyrtimennskan alls stadar i fyrirrumi. Oryggistilfinning. Endalaust haegt ad sja, gera, smakka, fara... Og versla. Va. Eg hef varla sed eins mikla verslunarmoguleika saman komna a einum stad og herna hinu megin vid gotuna. Tetta er bara alveg tryllt. Ef eg aetladi ad eyda, sem ad sjalfsogdu passar ekki inn i planid, myndi eg varla vita hvar aetti ad byrja.

Heimsklassahonnudir i hvada vorutegund sem er. Ferrari bill eda Bang & Olufsen graejur, MacBook fartolva eda Armani dressid. Hvad sem er i nokkrum verslunarmidstodvum.

Og yfir ollu vakir kongurinn sem er ekki bara miklu, miklu vinsaelli her heldur en i Nepal heldur nanast i gudatolu. 

 

"Madur hefur ekki mordingja fyrir konung" & munkurinn sem heldur med Chelsea

Eg er i godum gir. Baenagjord med buddhamunkum, bjordrykkja med hressum Breta, ovaentur sundsprettur eftir batsferd a vatninu herna, vaknad kl 04.30 i gonguferd um fjollin og hud sem vard eins og beikon i fjallaloftinu og solinni. Politiskar umraedur vid heimamann um konunginn, stjornina, maoistana og orettlaeti innflytjendaloggjafar i heiminum. Landid er Nepal, borgin er Pokhara. 

Helt tad aetti ekki ad vera haegt ad grillast i Nepal. Tad reyndist rangt en yfirleitt er vedrid alveg otrulega thaegilegt herna. Nuna adan var ad visu eins og monsoonregnid vildi gera eina lokatilraun til ad berja mann nidur af afli. Nog um vedrid, tad er leidinlegt umraeduefni. Tad vottar lika fyrir biturleika uti skyin sem hafa verid fyrir hinum rosalegu Annapurna-fjollum svo madur sa ekki glitta nema i einn tind i morgun. "Er eg a syru eda er tetta fjall?" spurdi Barbara tegar hun sa hann, svo langt langt fyrir ofan okkur og nalaeg fjoll var snaevi thakinn Annapurna II. To vorum vid i 1400 m haed. Ekki slaemir nagrannar.

Fyrir okkur gemsabladrandi pitsukynslodarbornin er tad einstok reynsla ad fa ad vera fluga a vegg vid baenagjord buddhamunka i klaustri her uppi i haedunum. Serstaklega i ljosi tess ad einu sinni aetladi eg ad verda buddhamunkur i stadinn fyrir ad fermast. Allavega. Allt i einu kom i ljos ad vid hofdum verid tarna i amk trja klukkutima, tar af tvo sitjandi uti i horni ad hlusta a baenasonglid. Munkarnir voru ungir og audvitad allir klaeddir skv kunstarinnar reglum. Setid var vid tvaer einfaldar radir af bordum sem leiddu upp ad sjalfum Buddha innst i stupunni (buddhahof). Og songlad. Tad sem kom a ovart: Jafn mikill salarfridur og faerdist yfir mann, var svo augljost ad munkarnir toku sig hreint ekki of alvarlega. Teir toludu kannski ekki saman en brostu sin a milli og einn togadi i eyrad a naesta svo litid bar a. Svo fellu teir i trans inni a milli. En tetta var einhvern veginn svo edlilegt, afslappad og jardbundid. Stelpa i throngum gallabuxum kom inn a medan, hneigdi sig fyrir Buddha og vinkadi i einn munkinn a leid ut. Ekkert mal.

A laugardogum spila munkarnir svo fotbolta og einn sem tekinn var tali, 19 ara gamall og aetlar alltaf ad vera munkur skv eigin vali, sagdist raunar halda med Chelsea. Hann vissi upp a har hvada leik teir aettu naest. Fotbolti og kok. Tetta er alls stadar.

Straetoferd um Pokhara er skemmtun og menningarupplifun ut af fyrir sig. Verd ad fa ad deila skilabodum a bol sem ungur madur klaeddist. "No job? No problem! No car? No problem! No money? No problem! Guess what? No date!!!" 

Og svo var tad mal malanna, politikin i Nepal. Astaedan fyrir hversu ferdamonnum hefur faekkad her. Leidsogumadur hvers nafns verdur ekki getid her, tratt fyrir ad hann upplysti reyndar ad stjornmala-, tjaningar- og fjolmidlafrelsi se ordid allt annad en fyrir nokkru sidan, raeddi frjalslega um stjornmalin. Enda fair ad hlusta uppi a fjollum. Hann sagdi, sem vissulega er rett, ad audvitad eigi maoistar ad fa ad bjoda fram til things eins og hver annar flokkur. Teir yrdu ta attundi flokkurinn a thingi. Tad sem var merkilegra og kom a ovart, er ad hann taldi ad yfir 50% Nepala stydji maoistana. "Af hverju ekki ad gefa teim taekifaeri? Vid erum med nuverandi stjorn og fyrir stuttu red konungurinn ollu. Nu tarf ad breyta tvi ad medan nokkrir Kathmandu-buar maka krokinn, a folkid i sveitunum ekki ad borda." Og hann var fljotur ad afgreida konginn, sem m.a. annars bannadi thingfundi og fleira hresst. "Madur hefur ekki mordingja fyrir konung." Svo morg voru tau ord.  

 

Djammid i Delhi og haldid i att til Himalaya

Litla dansgolfid er krokkt af folki. Barinn er dimmur og ljosin blaleit. I graejunum: Shakira. A golfinu: 80% karlmenn. Hreyfingarnar: Hendur upp fyrir haus og mjadmir i hringi.

Svona svipad og menntaskolastelpur sem eru adeins ad vekja athygli hja strakunum (ja, orugglega eg lika einhvern timann). Summer of '69 sett a foninn og allt tryllist. Tetta er med tvi allra fyndnasta. For aldrei svo ad madur skellti ser ekki adeins a djammid i Delhi, sidasta kvoldid i Indlandi.

Delhi kom anaegjulega a ovart midad vid bitra reynslu af ad fara tar i gegn fyrir viku sidan. Nyja-Delhi sem Bretarnir byggdu, minnir a evropska storborg. En svo tarf ekki ad fara lengra en inn i gomlu muslimsku Delhi til ad finna indverska hjartad sla. Rauda virkid mikilfenglegt (ekki fyrsta virkid sem skodad var..) Ad tessu sinni var madur a ferd a fostudagskvoldi um sexleytid. Mogulahallirnar flottar, tad vantadi ekki.

En ad hitta fyrir tilviljun a stortonleika og danssyningu i tilefni 350 ara afmaelis virkisins? Hvad gerir madur tegar i ljos kemur ad tessi vidburdur er ad hefjast, verid er ad stilla ljosasyninguna a marmarahollunum og fullt tungl ad koma upp -og i ljos kemur ad longu er uppselt? Ju, madur kjaftar sig ut ur malinu og verdur annar tveggja sem ekki hafa adgongupassa en sitja ta samt asamt hinum tusundunum. 

Ef tid farid til Delhi, ekki missa af Indira Gandhi Memorial. Safnid er stadsett tar sem hun var skotin, a sinu eigin heimili af eigin lifvordum. Aldrei farid i gegnum allt tilfinningalitrofid einfaldlega af ad skoda eitt einfalt safn. Indira do 1984, ari eftir ad eg faeddist, svo eg man hana ekki. Eg vissi greinilega allt of litid um hana. Tad mun breytast. Stormenni i mannkynssogunni. 

Ein af fjolmorgum nidurstodum um Indland: Tetta land er svo mikil askorun. Svo margt sem heillar mann og dregur ad. Svo margt sem er erfitt og frustrerandi. Indland laetur mann ekki i fridi. Tad gerir rikisbaknid tar ekki heldur tott hlutir eins og umferdarmenningin venjist. Mig langadi svo til ad taka til hja teim ad eg atti erfitt med mig. Held ad naest tegar Oli fer i heimsokn til forsetavinar sins, aetti hann ekki ad taka med ser islenskt grjot eda hardfisk, heldur Margreti S. Bjornsdottur og lana teim hana i eins og eitt ar.  

--- 

Og nu er tad Nepal, nagranninn i fjollunum. Alltaf verid med fidrildi i maganum yfir tessu landi. Tad er hreint, afslappad, svalandi eftir Indland. Adeins litill hluti Kathmandu verid skodadur, en tad er bara byrjunin... Kemur a ovart med urval af veitingastodum og kaffi/bjorstodum, skemmtilegum budum og heimsborgarabrag. En svo man  madur allt i einu, tegar einhver brosir og bydur "namaste," godan daginn. Eda tegar fridarvidraedur konungs og maoista eru a forsidu dagbladanna. Ad eg er i Kathmandu. Tetta er bara stadur og hann er svona og svona og madur hugsar ekki endilega ut i tad tegar madur gengur um goturnar. En stundum er ekki haegt nema brosa uti annad -eg er i Kathmandu!

Taj Mahal slegid ut

Heldudi ad Taj Mahal vaeri eitthvad spes? Jaeja. Tad verdur ad vidurkennast ad liklega er byggingin i sjalfri ser ein su flottasta, eda jafnvel flottasta sem eg hef sed. Ad sja hana skipta litum i dogun kl sex ad morgni, var fallegt, fallegt, fallegt. En ein bygging verdur ekki tekin ut ur umhverfi og andrumslofti. Eg upplifdi ad sveiflast milli tess hvort tetta vaeri yfirmata romantiskur stadur, eilifur minnisvardi um ast a einni konu -eda bara ekkert serstaklega romantiskt og rosalegt kitsch.

Taj Mahal er nefnilega turistagildra krakkar minir. Og randyr tar ad auki. Tad bjargar einhverju ad ferdamennirnir eru jafnt indverskir og erlendir. En tad er bara ekki haegt ad fa neina yfirthyrmandi tilfinningu um leid og madur reynir ad troda ser fyrir framan feita Thjodverjann til ad taka myndir. Eg tala nu ekki um tegar madur var strax ordinn pirradur eftir ad beinlinis berja af ser rickshaw bilstjora og minjagripasala. Stadurinn faer samt plus fyrir vissa kyrrd sem sveif yfir votnum og ta serstaklega tegar opnadi og adur en allt fylltist. Borgin Agra sem hysir tessa perlu var allt annad en kyrrlat og eiginlega frekar leidinleg.

Nu. Taj Mahal var sidan slegid raekilega ut tetta sama kvold. Eftir ad hafa skodad Agra-virkid tadan sem Indlandi var eitt sinn stjornad (asamt hinum turistunum) var akvedid ad leigja bil med bilstjora og fara ut fyrir borgina asamt tveimur hressum strakum af hotelinu okkar. Ferdinni var heitid um 40 km ut fyrir Agra. Tar er "tynda borgin" Fatehpur Sikri og Jama Masjid moskan. Tynda borgin a ad vera adalmalid og a ser ahugaverda sogu. Meistaraverk hvad vardar arkitektur sem hofdinginn Akhbar let byggja ad mig minnir a sextandu old. Tar bjo hann til samfelag hugsuda af mismunandi truarbrogdum tar sem hann var vidsynn mjog og elskadi rokraedur. En eins og ferdafelaginn Lonely Planet upplysir: Borgin tjadist af gifurlegum vatnsskorti og eftir dauda Akhbars var jafnt borgin og frjalslyndu vidhorfin yfirgefin.

Nuna var fallegt ad koma i tessa eydiborg med adeins stoku turista a stangli og skoda t.d. Holl kristnu eiginkonunnar, Domugardinn, Laeknishusid, Stjornsysluhudid o.fl. Til marks um hvad menn leggja a sig fyrir nokkrar rupiur herna, baudst madur nokkur til ad stinga ser ut i vatnsbolid gegn borgun. Allt i einu var hann kominn a naerbuxurnar og Paul hinn kanadiski borgadi honum 60 kronur fyrir ad hlaupa ad bruninni og stinga ser um sjo-atta metra nidur a eiturgraenan vatnsflotinn. En fyrst eftir tetta var komid ad adalmalinu.

Eftir tyndu borgina var komid solsetur og vid heldum yfir i Jama Masjid (held hun heiti tad) moskuna. Sjalf moskan er litil, hvit marmarabygging en umhverfis er n.k. virki og risastort, steinlagt torg. Solseturslitirnir spegludust i raudbleiku sandsteinsveggjunum a virkinu. A torginu var folk, en tad voru ekki turistar. Vid vorum a mjog helgum stad i huga muslima og tannig var stemmningin. Inni i moskunni sjalfri er grof heilags manns sem Akbhar let byggja tetta kringum fyrir ad hafa gefid honum barn (to ekki bokstaflega). Tangad koma muslimar i pilagrimsfor, dreifa rosablodum yfir grofina og leggja litklaedi yfir. Svo faer madur thradarspotta til ad hengja i gluggana, sem eru ur utskornum marmara. Um leid og hnuturinn er bundinn hefur hver gestur eina osk. Hun a ad raetast. Eg get sagt ad eg kom sjalfri mer mjog a ovart en tad ma ekki upplysa hvers edlis tessi osk min er. Tad veit bara spamadurinn sjalfur sem geymir rauda thradinn minn asamt thusundum annarra. Og eg geymi med mer takklaeti fyrir ad hafa komid tarna.

 

 

 

 

Svimi, svimi, svitabad og bleika borgin

Tad ma segja ad hafi verid sveitt stemmning i rutunni milli hofudborgarinnar Delhi og turistaborgarinnar Agra, sem hysir Taj Mahal. Fimm tima rutuferd i oloftkaeldri, trodfullri rutu. Fyrst turfti ad komast gegnum flugvollin i Delhi og adalbrautarstodina. Tad var eins og erfid traut i Amazing Race. Areitid var svo gifurlegt og kaosid svo rosalegt. Her i Indlandi gildir nefnilega tvi midur reglan "Ef einhver nalgast tig ad fyrra bragdi ta ekki tala vid hann." Hitinn og rakinn ma segja ad hafi ekki baett ur skak i tessari agaetu rutuferd. En tad matti af einhverjum astaedum alltaf finna ser eitthvad til ad hlaeja ad og lika einhvern til ad tala vid. Hann var sammala tessari eins ords greiningu a Indlandi: Litrikt.

Meira samgonguvesen atti ser stad tegar yfirgefa atti oskemmtilegu Agra og taka lestina til bleiku borgarinnar Jaipur. Var madur ekki bara maettur eldhress a lestarstodina kl 5.45 ad morgni til ad taka sex lestina. Bidin eftir henni var fimm klukkkutimar, takk fyrir. En ferdin sjalf var god, maeli med ad profa indverska lestarkerfid.

Og nu er madur i Jaipur. Nafnid bleika borgin a tessari hofudborg Rajastan-herads, kemur af gamla borgarhlutanum sem a nitjandu old var allur maladur i hinum bleika lit gestrisninnar i tilefni af komu prinsins af Wales. A alveg eins og eina eda tvaer vinkonur sem hefdu viljad bua i svoleidis borg. Borgin er reyndar alls ekki alveg bleik, heldur adeins meira ut i terracotta. En tad er dasamlegt ad labba tar um. Ekkert areiti, enginn raki, bara mikid af skemmtilegu folki og litlum budum sem seldu allt milli himins og jardar. Stoku belja a ferd innan um motorhjolin, sari kjolar i ollum litum og almennt god stemmning i tvi sem virdist vera god borg.

Tetta er Anna Pala Sverrisdottir sem skrifar fra Jaipur.

Dama sem kann ad skemmta ser. Bradum verd eg ad kvedja Cape Town

Ta er komid ad tvi ad kvedja fallegu Hofdaborg og halda upp til fjalla i Lesotho. Heldum reyndar ad flugid til Bloemfontein (sem er eda var ein af tremur hofudborgum S-Afriku) vaeri sex i fyrramalid, en upps, tad er annad kvold. Tad liggur alveg ljost fyrir ad hingad verdur madur ad koma aftur einhvern timann. Hvad um tad.

Serstakt ad hugsa til tess ad her erum vid i einu af adeins tveimur Afrikulondum ferdarinnar. Cape Town er alveg magnadur stadur ad vera a og gaman ad upplifa tad sem manni finnst alvoru Afrika en to ekki. Vid skulum atta okkur a tvi ad tetta er heimsborg, algjor dama, med 55 milljonir ibua. Dama kannski, en kann ad skemmta ser og er flokinn personuleiki.  

Bara tad ad keyra um borgina er skemmtun utaf fyrir sig tvi hverfin eru olik og allt ber fyrir augu. Borgin hangir utan i fjollunum, svolitid eins og Vestfjardathorpin. Vorum svo heppnar ad fa fylgd heimamanns, George Cazenove, sem var a Islandi nylega og er mikill vinur Kormaks og Skjaldar. Samraedur foru vitt og breitt, um borgina sjalfa, um ad taka ahaettu i lifinu, um Island og stelpuna sem hann vard skotinn i tar. Storskemmtilegur madur.

Svo er tad Robben eyja. Tar var Nelson Mandela fangi i 27 ar, en sannarlega ekki eini politiski fanginn tar. Serstakt til tess ad hugsa hvad menn hafa getad rettlaett fyrir ser. Sigldum ut i eyjuna, sem tok um klst, og fengum leidsogn fra fyrrum fanga sem var algjor dasemd. Hugsa ser ad hafa upplifad martrodina og maeta nu reglulega i vinnuna a sama stad. En hann gat hlegid ad tessu ollu nuna. Opnadi fyrir okkur hurdina sem hann kom fyrst inn um og skellti henni aftur. Bamm. Fimm ar i helviti. Hvenaer aetli Guantanamo verdi ad svona stad? Vissud tid ad politisku fangarnir a Robben eyju voru kalladir hrydjuverkamenn?

Hvet ykkur til ad kikja a Green Point markadinn a sunnudegi ef tid komid hingad. Risa markadur sem teygir sig svo langt sem augad eygir. Alls konar afriskt dot til solu. Mikil sorg ad eiga litid plass i bakpokanum og litla peninga. Armband ur krokodilaskinni og eitthvad fleira vard to ad fa ad fljota med. Er med samviskubit utaf grey krokodilnum.

Og krakkar: Munid ad nota alltaf hjolahjalminn... (Er odum ad jafna mig en er ennta med nett minnisleysi um ymislegt sem gerdist t.d. heima adur en eg for og gleymi morgu jafnhardan. Gaeti frikad ut en kys ad slappa af). 

 

 

 

Fall er fararheill - minnisleysi - Er Sudur-Afrika i Evropusambandinu?

Jaeja... Tad stod til ad leita uppi aevintyrin. Ad tessu sinni a Godrarvonarhofda. I  gaerkvoldi, nott og morgun la eg i sjukrarumi og vissi hvad eg heiti, en ekki mikid meira. Barbara syndi tessu osjalfbjarga graenmeti einstaka tolinmaedi og hefur verid mer i senn laeknir, modir og sidast en ekki sist logfraaedingur med tryggingamal a hreinu. Vid hlidina a ruminu var midi med svona "Frequently Asked Questions" sem eg spurdi vist a minutu fresti, og svor fra Barboru vid teim. Madur er nu ekki bladamadur fyrir ekki neitt. Svo sagdi eg somu brandarana a fimm minutna fresti og hlo alltaf jafn hatt.

Nu skulum vid reyna ad rifja upp hvad gerdist. Eg er ekki alveg viss en B les tetta yfir fyrir mig. Er buin ad skoda myndir fra i gaer og tetta kemur smatt og smatt. Sidustu dagar eru samt mjog thokukenndir.

Vid semsagt flugum til Jo'burg, eda Johannesarborgar. Man litid eftir fluginu, en mundi rett i tessu eftir ad vid vorum eins og favitar a leid i flug fra Heathrow med snyrtivorur i handfarangri. Hardbannad. A flugvellinum i Jo'burg kom hun Gill sem sotti barnafotin sem vid fluttum fyrir hana hingad. Hun baud okkur i heimsokn til Lesotho. Svo munum vid hafa farid beint til Cape Town. Visa sidan i sidustu faerslu, sem mer totti adan mjog ahyglivert ad lesa.

I gaermorgun var planid ad fara fyrst ut i Robben Island, tar sem Nelson Mandela var fangi. Svo aetludum vid i klaf upp a Table Mountain. En tad var rok, svo vid ventum okkar kvaedi i kross og forum i dagsferd ut a Godrarvonarhofda. Hun var rosa skemmtileg af myndunum ad daema. Saum alls konar dyr, morgaesir, seli, baviana...  Forum i siglingu, lobbudum, klifrudum sma upp a fjallid a hofdanum... Og hjoludum. Hjolreidaferdin stod yfir i um tad bil halfa minutu ad mer skilst. Svo vantar kafla inn i minnid hja mer. Ja, tad er rett. Eg for semsagt til Afriku og lenti ekki i glaepamonnum, haettulegum dyrum eda mengudu vatni. Neibb. Eg datt a hjoli.

Meidslin eru ekki alvarleg svosem. Reif talsvert upp hudina a hnuunum, hne og olnboga. Illt i bakinu og tognud a handlegg. Er med glaesilegt glodarauga og bolgu vinstra megin i andlitinu. Fin hinu megin. Munid tid eftir Hel ur norraenu godafraedinni? Tannig er eg nuna. En semsagt ekki hafa ahyggjur, tad er vel um mig hugsad. Okunnug kona baudst til daemis til ad keyra okkur hingad a hostelid af sjukrahusinu. A leidinni sagdi hun ad tau hjonin hefdu baedi fengid krabbamein a tessu ari og vaeru nuna i medferd. Jaha. Svo eg kvarta ekki yfir sma glodarauga. Ad visu er pirrandi hvad eg er lengi ad skrifa tvi badar hendurnar eru vafdar i sarabindi. Eins gott ad her se dyrt kvedid!

Vona ad tetta blogg se ekki of sjalfhverft. Tid viljid audvitad fa ad heyra um ferdalagid sjalft frekar en heilsufar mitt. Kemur tegar eg man meira! Eg get sagt ykkur ad eg tarf ad koma aftur til Sudur-Afriku. Eg ma til daemis ekki fara i "shark diving" tar sem manni er dyft i sjoinn i rimlaburi og hvitir hakarlar synda i kringum mann. Engar ithrottir naestu vikuna -minnir mig. Og ekkert afengi = ekkert gaman ad fara i vinsmokkunartur. Kannski geri eg tad samt fyrir stemmninguna. Enginn trommutimi fyrir mig en Barbara er ad standa sig vel herna fyrir utan akkurat nuna! Hugsanlega sleppi eg Kruger tjodgardinum og fer ekki i safari tar heldur til Lesotho, landsins inni i landinu ad skoda mannlifid.

Maeli med tessu: Ef ykkur vantar gistiheimili i S-Afriku maeli eg med Backpackers i Cape Town. Eigendurnir komu a sjukrahusid i gaerkvoldi og vilja allt fyrir okkur gera. -Ef ykkur vantar logfraeding eftir tvo ar eda svo, er Barbara Inga Albertsdottir konan til ad leita ad. (Hun gat a.m.k sagt konunni hja Sjova ad S-Afrika er vissulega EKKI i ESB!)

Og tannig byrjar tetta allt saman:

Jaha! Ta er heimsreisan hafin. Her med verdur tetta ferdablogg fyrir Moggann minn.

Fyrsta stopp Cambridge, Englandi. Jafnframt eini afangastadurinn i Evropu. Annad kvold liggur leidin til Sudur-Afriku. Med i for er einn bakpoki fyrir tessa fjora manudi. Eg hef aldrei pakkad jafn litlu nidur, ekki einu sinni fyrir helgarferd til Akureyrar. Tad vissi eg ekki ad eg gaeti, prinsessan sjalf. Tad sem helst thyngir pokann er hengilas og kedja gegn stuldi.

Tad er alveg frabaert ad byrja i Cambridge. Sagan drypur audvitad ur hverjum turni og mann langar naestum ad setjast nidur og studera. En bara naestum. Mer lidur almennt vel i svona haskolabaejum. Thora systir hennar Barboru og Liz hennar vilja allt fyrir okkur og gera og gott ad stoppa her i knus adur en lengra er haldid. Vedrid i dag var tad sem vid kollum Mallorca vedur a Islandi! Namminamm.

Forum adan i aftansong i Great St. Mary's Church, agaetis veganesti ad setjast nidur og hugsa sma. Svo forum vid i batsferd a Cam anni sem borgin heitir eftir. Bjutiful i solinni. Afskaplega bjutiful skolastrakur stjakadi okkur afram, en song to ekki eins og i Feneyjum. Vinur hans beid svo faeris a einni bruanna ad hella vatni nidur a hann. Vid sigldum framhja 7 af 31 colleges. Herna virka colleges eins og heimavistirnar i Harry Potter bokunum. Sigldum m.a. framhja Trinity College sem er rikastur og Kalli prins laerdi i. Hann var i halfgerdu einkanami og enginn sat timana nema hann og lifvordurinn hans. Ad nami loknu sotti lifvordurinn um ad taka lokaprofin, sem hann fekk og gerdi og utskrifadist a endanum med betri einkunn en Kalli! Sa borgadi to brusann. Eg sa lika Darwin College tar sem Jana vinkona verdur i doktorsnami i eldfjallajardfraedi fra og med haustinu. Mjog adladandi.

Nu. Tad var god stemmning i anni, sumir voru i bat med leidsogumanni eins og vid en adrir hofdu leigt ser bat sjalfir. Menn stodu sig misvel i ad styra. Stundum var klessubilastemmning svo hvitvinid sulladist nidur hja hjonunum sem satu vid hlidina a okkur i romantik. Og tad for aldrei svo ad vid saejum ekki einhvern detta i dokkgraent djupid, beint a hausinn ofan ur batnum sinum. Haha.

Sudur-Afrika er mikid tilhlokkunarefni. Tangad tokum vid med okkur fullt af barnafotum fyrir hugsjonakonuna Ali sem er vinkona Thoru og Liz. Verdum komnar a tridjudagsmorguninn. -Tangad til naest.

E.S. Teir sem tekkja mig mega senda post i annapalas hja gmail.com og lata mig hafa addressu ef mer skyldi detta i hug ad senda postkort. Lofa to engu. Svo vil eg endilega fa komment fra ykkur herna fyrst eg fae ekki ad hitta ykkur. Lika fra ykkur sem lesid og kommentid aldrei. Eg veit hvar tid eigid heima!