Kjaftavaðallinn

Af hverju viljum við almannatryggingakerfi?

2.9.2006

Hvort sem við kennum okkur við vinstri eða hægri í íslenskum stjórnmálum, held ég að flest okkar myndu segja að við viljum ekki að fólk líði skort. Annað mál er ef til vill hvaða meining er þar á bak við en hér verður engum gert upp annað en að tala af heilindum.

Göngum út frá að við séum sammála um að við eigum að tryggja öllum að minnsta kosti lágmarksframfærslu sem þarf til að lifa af. Þá þurfum við að ákveða: 1. Hvernig viljum við að hún sé tryggð? og 2. Eigum við að gera betur en það? Það eru einkum tvö svör við fyrri spurningunni. Almannatryggingar eða framlög einstaklinga. Hverjir eru kostir og ókostir hvors fyrirkomulags um sig, er spurning sem við þurfum að svara þegar við ákveðum hvort er betra að reiða sig á.

Hér er ekki pláss fyrir djúpan rökstuðning en mitt svar er skilvirkt almannatryggingakerfi. Þar með vil ég þó síst gera lítið úr framlögum einstaklinga eða fyrirtækja, í efnislegu formi eða sjálfboðastarfi. Þau skipta gríðarmiklu máli um að bæta hið opinbera upp og geta gert meira en við getum krafist af ríki eða sveitarfélögum. En við tryggjum grundvöllinn með almannatryggingakerfi.

Helstu kostir þess eru t.d. að það er leið til að tryggja að enginn verði útundan. Og þá meina ég enginn, því við erum öll jafn mikilvæg. Annar kostur er að það er að mínu mati líklegri leið til að fyrirbyggja stéttskiptingu eins og við getum. Við eigum að sýna í verki þá grundvallarafstöðu að öll eigum við rétt á afkomu þegar við af einhverjum ástæðum erum ekki í aðstöðu til að afla hennar sjálf; að við berum skilyrðislausa ábyrgð hvert á öðru og búum okkur þess vegna til þetta sameiginlega kerfi.

Helsti ókostur almannatryggingakerfis er möguleikinn á misnotkun. Ókostur sem við megum ekki horfa framhjá heldur verðum að tækla. Það sýður á mér við tilhugsunina um misnotkun á skattfénu mínu og annarra, rétt eins og það sýður á mér við að hugsa um að fólk geti yppt öxlum yfir annarra neyð. Til að fyrirbyggja misnotkun verðum við að rækta meðvitund um að slíkt stríði gegn almennu siðferði. Við verðum líka að halda úti skilvirku eftirlitskerfi og þurfum skýrar reglur um fé sem er útdeilt, alveg eins og heilbrigt atvinnulíf þarf öflugt eftirlitskerfi og skýrar leikreglur til að virka sem skyldi. Eftir sem áður er möguleikinn á misnotkun ekki ástæða til að halda ekki uppi almannatryggingakerfi.

Eins og áður segir, þurfum við að ákveða hversu langt við viljum að ábyrgð okkar á öðrum nái. Mitt svar við því er að við berum ábyrgð á að tryggja hverju öðru að geta lifað með reisn. Fullkomlega jöfn skipting auðsins er ekki æskileg og heldur ekki markmið í sjálfu sér. Mér finnst miklu minna máli skipta hvort einhverjir eru með ofurlaun heldur en að allir hafi mannsæmandi laun. Í mannsæmandi launum felst ekki bara að eiga fyrir grunnþörfum eins og húsaskjóli og fæði, heldur líka að fátækt setji félagslegri þátttöku eða möguleikanum á að bæta líf sitt, ekki algjörar skorður.

Í dag hafa ekki allir á Íslandi mannsæmandi laun.

Grein eftir mig á Múrnum í dag. 

Ja hérna. Eru bara Íslendingar að horfa á Rockstar?

Ég trúi ekki að Íslendingum hafi tekist að troða Magna á toppinn,
beinlínis með handafli. Ekki það að hann sé ekki mjög góður. Bara
athyglisvert að hann er á toppnum núna en í neðstu þremur tvær síðustu
vikur. Vá, þetta lætur mann bara halda að ekkert margir séu að horfa
eða kjósa annars staðar. Ha?

Fjölmiðlagleðikonur og annað gott fólk

Er ekki málið að ná sér í köfunarréttindi í t.d. Taílandi? Ég hef alltaf verið mjög spennt fyrir sportköfun. 

Og talandi um. Hús Sportkafarafélagsins var vettvangur magnaðrar gleði á föstudagskvöldið. Að vísu ekki eitt sér, því þegar skráningar á Útihátíð fjölmiðlakvenna voru komnar fram úr öllum væntingum var húsið löngu sprungið utan af okkur. Því var brugðið á það ráð í panikkinu á föstudaginn að leigja tjald frá Seglagerðinni Ægi. Þegar tjaldinu hafði verið komið upp (með mínum berum höndum og einstakri verkkunnáttu) var þetta frábær partýaðstaða og mjög gott flæði milli tjalds, verandar og húss. Fullt af útikertum og útsýnið yfir Nauthólsvíkina settu punktinn yfir i-ið.

Rúmlega hundrað fjölmiðlakonur skemmtu sér konunglega og voru hver annarri skemmtilegri að tala við. Þið eruð magnaðar. Þar á ég ekki síst við skemmtinefndina en í henni voru Áslaug Skúla, nýskipaður vaktstjóri á fréttastofu RÚV, Lillý Valgerður trúnaðarmaður á NFS og Arna Schram þingfréttaritari Moggans og formaður Blaðamannafélagsins. Þær eru sérlega magnaðar og má þá sérstaklega nefna hér hvað Arna er mögnuð í bólinu.* And then me, óbreyttur veikgeðja hlutastarfsblaðamaður á fréttadeild Moggans! Ég er strax byrjuð að hlakka til á næsta ári.

Fréttir af fólki:

Magnús Már Guðmundsson félagi minn býður sig fram til embættis formanns UJ (á heimasíðu Samfó stendur reyndar að hann bjóði sig fram í fyrsta sæti -efast ekki um að Solla sé orðin hrædd). Kvennaskólapían Maggi Már var einu sinni gaurinn í næsta húsi. Nú er hann bara öðlingur. Hann á allan minn stuðning í því sem hann tekur sér fyrir hendur og þ.m.t. þessu.

Vigga vinkona kom heim frá París, sá og sigraði og rústaði prófi í stjórnskipunarrétti með glæsilegri einkunn. Til hamingju elskan, ég er eins og stolt mamma.

Sandra farin "heim" til Svíþjóðar ásamt Alexander Kóríander og farin að nema jarðfræði meðfram djass-sellóleiknum. Þeirra er auðvitað strax saknað. 

*Hluti þessarar færslu er byggður á munnlegum heimildum, ekki reynslu höfundar 

Hefurðu pælt í af hverju við bönnum áfengisauglýsingar?

Ef einhver getur sagt mér eitthvað fræðilegt um áfengisauglýsingabann það er felst í 20.gr. áfengislaganna, þá má hinn sami endilega hafa samband. Stelpan er nefnilega að setjast niður í ritgerðaskrif.

Einnig ef einhver er með tips um eitthvað sniðugt til að gera í S-Afríku eftir þrjár vikur.

Þinn, Skrámur. 

Sumarprófasadisminn

Já, það er ekki mikið að gerast hér þessa dagana. Ég er sumarprófum, "having the time of my liiife.." Í gær var kröfuréttur 1, við skulum vona að það sem ég stagaðist á meðan ég labbaði í prófið: Aldrei aftur kröfuréttur 1, sé rétt! Fyrir þá sem ekki vita fjallar það fag um skuldir. Sé það rétt að ég hafi sloppið vil ég þakka foreldrum mínum fyrir genin og kvöldmatinn, og Eyvindi G. Gunnarssyni, AKA Egginu fyrir að vera hress og eiga flott jakkaföt og semja ekki ósanngjarnt próf. En maður veit aldrei hvort sexan datt eða fimm varð raunin, þar er langt á milli. Til fróðleiks gæti ég verið útskrifuð úr lagadeild núna fyrir þau skipti sem ég fékk fimm eða fimmkommafimm en ekki lágmarkseinkunnina sex. Ég hef aldrei mætt í próf í deildinni vel undirbúin, spurning að breyta til áður en ég útskrifast? 

Á mánudaginn er svo einkamálaréttarfar. Margt á eftir að gerast. Ég ætla hins vegar að halda áfram að vera í góðu skapi og taka þetta þannig, helst. Það er ótrúlegt hvað má gera á stuttum tíma. En þegar ég hugsa um það, sumarprófamasókismi væri líklega heppilegri titill á þessa færslu. Það stuðlar samt ekki. Og þetta er ekki alslæmt.

Það styttist verulega í heimsreisu :)) 

Þau hafa mánuð til að hætta þessu rugli

Ég var svo ánægð með hvað Bretar tóku hryðjuverkum síðasta árs af stóískri ró. Það var aðdáunarvert. Í staðinn fyrir að komast í það panikkástand sem hryðjuverkamenn vilja, var einfaldlega tekist á við erfitt ástand. Og það án þess að læsa fólk inni hjá sér og kenna því að teipa fyrir gluggana hjá sér. 

Það sem við bara megum ekki gleyma, er að í hvert skipti sem við leggum lykkju á leið okkar vegna ótta, erum við að bregðast við nákvæmlega eins og hryðjuverkamenn vilja. Þetta íslenska orð yfir "terrorism," túlkar ekki alveg það sem ég vil segja. Enska orðið má hins vegar útleggja þannig: "The purpose of terrorism is to provoke terror." Þess vegna er mikilvægt að við látum ekki undan og skerðum borgaraleg réttindi - frelsið sem þeir sem stjórna "Stríðinu gegn hryðjuverkum" halda svo hátt á lofti.

Við Barbro leggjum af stað í heimsreisuna 11. september frá Heathrow. Flugið til S-Afríku er ellefu klukkutímar og ég reikna með að geta þá tekið með mér bók, linsuvökva, rakakrem og aðrar nauðsynjar.

Annars fannst mér athyglisverð sagan sem Stefán Pálsson sagði í Fréttum vikunnar á NFS í dag: 13. sept 2001 flaug hann Edinborg-London-Keflavík. Frá Edinborg mátti hann alls ekki hafa fartölvu í handfarangri, hún þurfti að fara í farangursrýminu af öryggisástæðum. Frá London hins vegar mátti hann alls ekki hafa fartölvu í farangursrýminu, hún þurfti að fara í handfarangri af öryggisástæðum. 

Ófremdarástand sagt ríkja á Heathrow

Þessi mynd barst af Aragötunni

Stofnun úti í bæ þurfti að láta espressóvélina sína fyrir nýja, sem annar betur ásókn starfsmanna.  Vélin, sem hentar einu heimili mjög vel, endaði heima hjá mér. Við erum vinkonur.

Nýja vélin mun að sjálfsögðu heita Sandra,  hvað annað? Fyrir að gera líf mitt betra í sumar, og áður, með góðu kaffi. Til greina kæmi líka Vigdís, en það væri samt frekar kokkteilhristari (já eða hlutabréfasafnið).

Annars. Myndin hér fyrir neðan barst af Aragötunni, hvar rosalegt proflokapartý var haldið í vor. Ég hef augljóslega verið upp á mitt besta. Takið eftir skuggalegu morðglottinu og "þráðlausa búnaðinum". Begga er alsaklaus á svip og veit augljóslega ekki að eitthvað slæmt bíður hennar. Myndin er dæmd til að heita Tilbrigði við Kjartan garlakall.

 

Þeir sem hjálpa sér sjálfir

Okkar ástkæra, hægrisinnaða Morgunblað lætur ekki að sér hæða. Meira að segja stjörnuspáin í dag er í stíl, þannig að Staksteinar beinlínis blikna:

Þeir sem áður hugsuðu um leiðir til þess að sigra heiminn einbeita sér nú í meira mæli að því hvernig hægt er að bjarga honum. Ekki er víst að augljósustu leiðina til þess beri á góma, svo kannski er best að minnast aðeins á hana, bjargaðu sjálfum þér. Ef hver og einn gerir það, verðum við öll hólpin.

Ekki að ég hafi eitthvað verið að kíkja á stjörnuspána mína. 

 

Grasekkja - Heimshornaflakksdagskrá

Jæja. Þá er Bjarnið komið um langan veg til Miami. Hann blastaði America með Rammstein alla leið á völlinn og heimtaði að vera kallaður Bijarney Magnusson, AKA Cobra-Bob. Ég ætla ekki að sitja í festum í tólf ár meðan hann nær sér í sýfilis í útlöndum (en þau örlög), eins og landsmönnum má vera ljóst. Enda bara mánuður í heimshornaflakkið.

Þangað til ætla ég hins vegar að lifa jafn mögnuðu partýlífi og Immanúel Kant á sínum tíma.

Og hér kemur stolið efni af bloggi Barböru minnar, svo þið hafið hugmynd um líf mitt næstu mánuði. Heyrst hefur að blað allra landsmanna verði fyrst með fréttirnar af ferðalaginu.

9. sept.  = RVK - London
11. sept. = London - Johannesburg
25.sept. = Johannesburg - Mumbai
1. okt. = Mumbai - Delhi
7.okt. = Delhi - Kathmandu
14.okt. = Kathmandu - Bangkok
25.okt. = Bangkok - Tokyo
2.nóv. = Tokyo - Beijing
11.nóv. = Beijing - Singapore
14.nóv. = Singapore - Bali
19.nóv. = Bali - Singapore
21.nóv. = Singapore - Sydney
1.des. = Sydney - Auckland (Nýja Sjáland)
9. des. = Auckland - Nadi (Fiji)
17. des. = Nadi (Fiji) - Los Angeles
19. des. = Los Angeles - New York
5. jan. = New York - London
6. jan. = London - RVK

Þetta er ekki endanlegt.

NY pælingin er að fljúga þangað og vera þar fram að jólum og fara þá með flugi til Miami. Við verðum svo örugglega á Bahamas um jól og/eða áramót - en það er e-ð sem við ap höfum sett í hendurnar á Bjarna Má til skipulagningar.

 

Slæmar myndir óskast

Mér finnst alveg ógó sniðugt þegar fólk birtir ljótar myndir af sjálfu sér á blogginu sínu. Hér með auglýsi ég eftir slæmum myndum af sjálfri mér. Einhver sagði mér að fallegt fólk myndist illa, spurning hvort hið gagnstæða á líka við. Ég nefnilega myndast alveg ágætlega. Því getur orðið snúið að finna myndir eins og þessa hér, sem ég kýs að kalla Tilbrigði við Frankenstein.  Endilega leggið ykkur fram. Það má senda mér myndir í e-mail eða skrá slóðir inn í kommentakerfið. Takk.