Fall er fararheill - minnisleysi - Er Sudur-Afrika i Evropusambandinu?

Jaeja... Tad stod til ad leita uppi aevintyrin. Ad tessu sinni a Godrarvonarhofda. I  gaerkvoldi, nott og morgun la eg i sjukrarumi og vissi hvad eg heiti, en ekki mikid meira. Barbara syndi tessu osjalfbjarga graenmeti einstaka tolinmaedi og hefur verid mer i senn laeknir, modir og sidast en ekki sist logfraaedingur med tryggingamal a hreinu. Vid hlidina a ruminu var midi med svona "Frequently Asked Questions" sem eg spurdi vist a minutu fresti, og svor fra Barboru vid teim. Madur er nu ekki bladamadur fyrir ekki neitt. Svo sagdi eg somu brandarana a fimm minutna fresti og hlo alltaf jafn hatt.

Nu skulum vid reyna ad rifja upp hvad gerdist. Eg er ekki alveg viss en B les tetta yfir fyrir mig. Er buin ad skoda myndir fra i gaer og tetta kemur smatt og smatt. Sidustu dagar eru samt mjog thokukenndir.

Vid semsagt flugum til Jo'burg, eda Johannesarborgar. Man litid eftir fluginu, en mundi rett i tessu eftir ad vid vorum eins og favitar a leid i flug fra Heathrow med snyrtivorur i handfarangri. Hardbannad. A flugvellinum i Jo'burg kom hun Gill sem sotti barnafotin sem vid fluttum fyrir hana hingad. Hun baud okkur i heimsokn til Lesotho. Svo munum vid hafa farid beint til Cape Town. Visa sidan i sidustu faerslu, sem mer totti adan mjog ahyglivert ad lesa.

I gaermorgun var planid ad fara fyrst ut i Robben Island, tar sem Nelson Mandela var fangi. Svo aetludum vid i klaf upp a Table Mountain. En tad var rok, svo vid ventum okkar kvaedi i kross og forum i dagsferd ut a Godrarvonarhofda. Hun var rosa skemmtileg af myndunum ad daema. Saum alls konar dyr, morgaesir, seli, baviana...  Forum i siglingu, lobbudum, klifrudum sma upp a fjallid a hofdanum... Og hjoludum. Hjolreidaferdin stod yfir i um tad bil halfa minutu ad mer skilst. Svo vantar kafla inn i minnid hja mer. Ja, tad er rett. Eg for semsagt til Afriku og lenti ekki i glaepamonnum, haettulegum dyrum eda mengudu vatni. Neibb. Eg datt a hjoli.

Meidslin eru ekki alvarleg svosem. Reif talsvert upp hudina a hnuunum, hne og olnboga. Illt i bakinu og tognud a handlegg. Er med glaesilegt glodarauga og bolgu vinstra megin i andlitinu. Fin hinu megin. Munid tid eftir Hel ur norraenu godafraedinni? Tannig er eg nuna. En semsagt ekki hafa ahyggjur, tad er vel um mig hugsad. Okunnug kona baudst til daemis til ad keyra okkur hingad a hostelid af sjukrahusinu. A leidinni sagdi hun ad tau hjonin hefdu baedi fengid krabbamein a tessu ari og vaeru nuna i medferd. Jaha. Svo eg kvarta ekki yfir sma glodarauga. Ad visu er pirrandi hvad eg er lengi ad skrifa tvi badar hendurnar eru vafdar i sarabindi. Eins gott ad her se dyrt kvedid!

Vona ad tetta blogg se ekki of sjalfhverft. Tid viljid audvitad fa ad heyra um ferdalagid sjalft frekar en heilsufar mitt. Kemur tegar eg man meira! Eg get sagt ykkur ad eg tarf ad koma aftur til Sudur-Afriku. Eg ma til daemis ekki fara i "shark diving" tar sem manni er dyft i sjoinn i rimlaburi og hvitir hakarlar synda i kringum mann. Engar ithrottir naestu vikuna -minnir mig. Og ekkert afengi = ekkert gaman ad fara i vinsmokkunartur. Kannski geri eg tad samt fyrir stemmninguna. Enginn trommutimi fyrir mig en Barbara er ad standa sig vel herna fyrir utan akkurat nuna! Hugsanlega sleppi eg Kruger tjodgardinum og fer ekki i safari tar heldur til Lesotho, landsins inni i landinu ad skoda mannlifid.

Maeli med tessu: Ef ykkur vantar gistiheimili i S-Afriku maeli eg med Backpackers i Cape Town. Eigendurnir komu a sjukrahusid i gaerkvoldi og vilja allt fyrir okkur gera. -Ef ykkur vantar logfraeding eftir tvo ar eda svo, er Barbara Inga Albertsdottir konan til ad leita ad. (Hun gat a.m.k sagt konunni hja Sjova ad S-Afrika er vissulega EKKI i ESB!)

Tilkynning frá AP Fréttastofu

Spítalaævintýri.  Lenti í "smá" slysi við Góðrarvonarhöfða.  Var á spítala í nótt.  Allt verður ok.  Barbara er hetjan.  Knús.

Eftir sólarhringsferðalag: Höfðaborg

Og þá situr maður við aðalgötuna í Cape Town. Hér ægir öllu saman í byggingarlist, hollensk og indversk áhrif, einstaka New York style stórhýsi en fyrst og fremst ríkir fjölbreytni. Manni dettur bara í hug þetta með að varðveita götumynd Laugavegarins við að labba hér nidur Long Street. Þessi gata hefur eigin stil. Og þegar maður lítur aftur sest Bordfjallid, Table Mountain, í allri sinni dýrð ásamt Djöflatindi og Ljónshausnum svokallaða sem er eins og ljón liggi fram á lappirnar yfir borginni. Hér er ekki langt milli fjalls og fjöru. 

Það hljómar klisjulega en það er magnað hvað er mikið af fallegu og glöðu fólki hér. Þar að auki er snyrtimennskan í svo ríflegu fyrirrúmi að það lá við að klósettin á flugvöllunum væru þrifin strax og maður hafði notað þau. Við sáum hins vegar svokölluð Townships, mikið af þeim og þar er ekki snyrtimennskan efst á blaði heldur einföld lifsbaratta. Þar er hverju sem er tjaldað til við að búa sér húsaskjól og þarna bjuggu svartir meðan aðskilnaðurinn rikti - og búa enn, því samfélagið er enn stéttskipt og þannig verda til landamæri milli samfélaga innan þessa fjölmenningarsamfélags. Regnbogaþjóðin, sem svo er kölluð, er enn að glíma við sjálfsmyndina.

Hafið þið einhvern tímann staðið við nammirekkann út í búð og fengið valkvíða? Af því þá vitið þið hvernig okkur Barböru líður núna, í þriðja veldi. Sudur-Afríka hefur upp á svo ótrulega margt að bjóða að tólf dagar eru ekki neitt. Við erum a.m.k. komin til Höfdaborgar núna strax, komnar inn á þetta fína hostel þar sem herbergið okkar er kennt við ljón. Amman sem sótti okkur á flugvöllinn var algjör gullmoli. Nú veit ég hvað flöskubotnagleraugu þýða. Þar sem hún sveigdi frjálslega en örugglega milli bila og akreina, þar sem samkomulag virtist um örlitid meira kaos en heima, hafði hún margt til málanna að leggja varðandi öryggismalin hja okkur. Fara varlega eftir myrkur. Ekki fara lengra en að Mama Africa barnum eftir að dimmir. Ekki koma seinna heim en halftíu-tíu.

Því auðvitað er Suður-Afríka þekkt fyrir háa glæpatíðni. Það þýðir þó ekkert að láta svoleiðis flækjast fyrir sér, heldur fara varlega án þess að fá þráhyggju. Höfdaborg er líka miklu öruggari en Jóhannesarborg til dæmis. Það verður allt í lagi með mig, mamma litla. Auk þess á ég mömmu í hverri höfn, í óeiginlegum skilningi (Þessi færsla er því tileinkuð Ragnheiði sem nú er í Kobenhavn).

Annars er ég bara full tilhlökkunar með framhaldið. Dásamlegt ferðaplan og dásamlegur ferðafélagi. Okkur Streisand á sko ekki eftir að leiðast. Sem minnir mig á: Barbara Streisand hefur heyrst óþægilega oft úr hátölurum af almannafæri hérna. Og í flugvél South African Airways frá London var jólalagið Let It Snow í gangi þegar við gengum um borð. Undarlegt.

E.s. Reyni svo auðvitað að setja inn myndir fljótlega ef það gengur.

 

Og tannig byrjar tetta allt saman:

Jaha! Ta er heimsreisan hafin. Her med verdur tetta ferdablogg fyrir Moggann minn.

Fyrsta stopp Cambridge, Englandi. Jafnframt eini afangastadurinn i Evropu. Annad kvold liggur leidin til Sudur-Afriku. Med i for er einn bakpoki fyrir tessa fjora manudi. Eg hef aldrei pakkad jafn litlu nidur, ekki einu sinni fyrir helgarferd til Akureyrar. Tad vissi eg ekki ad eg gaeti, prinsessan sjalf. Tad sem helst thyngir pokann er hengilas og kedja gegn stuldi.

Tad er alveg frabaert ad byrja i Cambridge. Sagan drypur audvitad ur hverjum turni og mann langar naestum ad setjast nidur og studera. En bara naestum. Mer lidur almennt vel i svona haskolabaejum. Thora systir hennar Barboru og Liz hennar vilja allt fyrir okkur og gera og gott ad stoppa her i knus adur en lengra er haldid. Vedrid i dag var tad sem vid kollum Mallorca vedur a Islandi! Namminamm.

Forum adan i aftansong i Great St. Mary's Church, agaetis veganesti ad setjast nidur og hugsa sma. Svo forum vid i batsferd a Cam anni sem borgin heitir eftir. Bjutiful i solinni. Afskaplega bjutiful skolastrakur stjakadi okkur afram, en song to ekki eins og i Feneyjum. Vinur hans beid svo faeris a einni bruanna ad hella vatni nidur a hann. Vid sigldum framhja 7 af 31 colleges. Herna virka colleges eins og heimavistirnar i Harry Potter bokunum. Sigldum m.a. framhja Trinity College sem er rikastur og Kalli prins laerdi i. Hann var i halfgerdu einkanami og enginn sat timana nema hann og lifvordurinn hans. Ad nami loknu sotti lifvordurinn um ad taka lokaprofin, sem hann fekk og gerdi og utskrifadist a endanum med betri einkunn en Kalli! Sa borgadi to brusann. Eg sa lika Darwin College tar sem Jana vinkona verdur i doktorsnami i eldfjallajardfraedi fra og med haustinu. Mjog adladandi.

Nu. Tad var god stemmning i anni, sumir voru i bat med leidsogumanni eins og vid en adrir hofdu leigt ser bat sjalfir. Menn stodu sig misvel i ad styra. Stundum var klessubilastemmning svo hvitvinid sulladist nidur hja hjonunum sem satu vid hlidina a okkur i romantik. Og tad for aldrei svo ad vid saejum ekki einhvern detta i dokkgraent djupid, beint a hausinn ofan ur batnum sinum. Haha.

Sudur-Afrika er mikid tilhlokkunarefni. Tangad tokum vid med okkur fullt af barnafotum fyrir hugsjonakonuna Ali sem er vinkona Thoru og Liz. Verdum komnar a tridjudagsmorguninn. -Tangad til naest.

E.S. Teir sem tekkja mig mega senda post i annapalas hja gmail.com og lata mig hafa addressu ef mer skyldi detta i hug ad senda postkort. Lofa to engu. Svo vil eg endilega fa komment fra ykkur herna fyrst eg fae ekki ad hitta ykkur. Lika fra ykkur sem lesid og kommentid aldrei. Eg veit hvar tid eigid heima!

Heimkomupartýið

Mér finnst sjúklega gaman í partýum þar sem spiluð er 90´s tónlist,
helst vinsælu lélegu lögin. Hins vegar er ég komin með hugmynd að enn
betri teiti þegar ég kem heim: Kraftballöðugleði. Þar verða bara spiluð
valin lög sem einkennast af mikilli ást og örvæntingu og yfirdrifnum
hljóðfæraleik. Endilega bætið á lagalistann.

Seðlabankastjóri

Það er verðugt rannsóknarefni hvað Davíð Oddssyni tekst alltaf að gera allt brjálað.

Dreymdi í nótt að ég væri í Taílandi

Miðvikudagur, fimmtudagur, föstudagur. Svo er ég lögð af stað í leiðangur. Hvern hefði grunað í upphafi sumars. Frumburðurinn er dæmdur til að heita Barbara, ÞÓTT það verði strákur. "Má bjóða þér í heimsreisu eftir þrjá mánuði?" hlýtur að vera, tja, besta spurning sem lögð hefur verið fyrir mig og hef ég þó heyrt þær nokkrar. 

Það telst ekki með þegar Bjarnið vildi fá mig með sér út í fyrsta skipti. Það fannst mér þá arfaslök hugmynd. Ég vildi meina að drengurinn væri fáviti. Maður getur ekki alltaf haft rétt fyrir sér.

Til marks um hvað ég á fínan kæró: a) Hann varð brjálaður þegar ég velti upp hvort ég myndi fá matareitranir á flakkinu og horast. Rassinn á mér má nefnilega ALLS ekki minnka. Grey ég þarf að muna að borða osta og súkkulaði og drekka bjór.  b) Bjarnið æpir upp yfir sig af gleði í hvert sinn sem ég stytti hárið á mér og afsannar þar með að strákar vilji bara krúttstelpur með sítt hár. (Að vísu ekki búinn að sjá mig eftir síðustu klippingu...)

Annars er þetta allt að smella: Passinn kominn úr kínverska sendiráðinu, með vegabréfsáritun án athugasemda vegna stuðnings míns við vissan leikfimihóp; komin með félagsskírteini í samtökum farfugla; farangur í alvarlegu skoðunarferli og peningamál a.m.k. þannig að ég þarf ekki að selja mömmu. Enda er hún vænsta skinn.

Ef leðurblaka kemur inn í herbergið, einfaldlega andið djúpt:

Muna að slökkva á nóttunni og hylja gluggana á kvöldin. "Should you forget and a bat enters the room by mistake, please do not panic! Calmly place a towel over the bat and release it outside or call for assistance."

Held maður hlyti að redda þessu. Textinn er úr ábendingum um hegðun atferli og framkomu í Kruger National Park í Suður-Afríku. Þar er manni líka bent á að gefa ekki bavíönunum að borða. Ennfremur er mjög mikilvægt að labba ekki um eftir myrkur nema með kyndil, til að passa sig á snákum og sporðdrekum. Í Kruger er hins vegar hægt að sjá allt það flottasta úr dýralífi Afríku. Ég hlakka mjög til að sjá fíla því þeim hef ég alltaf verið mjög hrifin af. Kannski verið repúblikani í fyrra lífi, endurfæðst og verið búin að sjá að mér? 

Samkvæmt áreiðanlegum heimildum er íslensk náttúra grín í samanburði við þá Suður-Afrísku. Ég veit nú ekki með það, en fer þó með opnum huga og meðvituð um að það sem er mitt, er ekki endilega best.

Og þó. Hver vegur að heiman er vegurinn heim.

Val á hæstaréttardómurum

"...  Fyrir lægju frumdrög að breytingum á dómstólakaflanum með mismunandi útfærslumöguleikum varðandi val á hæstaréttardómurum sem ET hefði tekið saman að beiðni vinnuhópsins..." (Úr fundargerð 16. fundar stjórnarskrárnefndar)

Haha. Ekki yrði ég hissa þótt vinur minn Eiríkur Tómasson hafi glott út í annað þegar honum var falið þetta verkefni. 

Hef komist að niðurstöðu

Ég myndi drepa fyrir að stunda nám í blokkakerfi. Alveg myndi það henta mér ótrúlega miklu betur.