Fyrirgefðu

Í morgun þurfti ég að biðja vin minn fyrirgefningar. Og fór að pæla. Algengasta orðalagið til þess er einfaldlega: Fyrirgefðu.

Þetta er eins og að segja við viðkomandi: Sestu! Stattu! Hoppaðu! Gegndu!.. Það er fyndið að þegar maður er bljúgur og fullur iðrunar, skuli það vera tjáð með því að skipa viðkomandi í raun að fyrirgefa sér. Tryggja að maður eigi síðasta orðið.

Athugasemdir

[Grímur Kjartansson, 30.7.2007 kl. 15:23]

Þú gætir líka sagt „Getur þú fyrirgefið mér“

eða „Viltu fyrirgefa mér“
Annars fer allt eftir tónfallinu í orðinu „fyrirgefðu“

og tónninn er rammfalskur ef á eftir fylgir.
„Fyrirgefðu en þú hefðir ekki ....................“

[Elías Halldór Ágústsson, 30.7.2007 kl. 15:23]

Jafnvel bljúgustu bænir  eru í boðhætti. "I  beg your pardon?" er reyndar í framsöguhætti, en er grunsamlega oft notað sem afdráttarlaus skipun.

[Orri (IP-tala skráð) 3.8.2007 kl. 18:33]

Ég vona að þér fyrirgefið finnst mér soldið gott