Haustið í Peking

Það er eitthvað bogið við að vera hálfkalt í Sumarhöllinni.

*Ímyndið ykkur að slegið sé á risastóra málmgjalltrommu.* Við erum mættar til Kína. (Án þess að missa af fluginu.)

Persónulega eru það viss tímamót að heimsækja þennan risa í austrinu. Ástæðan er sú að af einhverjum ástæðum hef ég í fortíðinni verið miklu minna spennt fyrir Kína en flestum öðrum löndum, að minnsta kosti þeim sem við höfum heimsótt fram að þessu. Það er erfitt að segja til um hverju. Kannski hugsunin um fjölda án sérkenna? Líklega hefur "Beijing," í merkingunni kínversk stjórnvöld mikið að segja. Kúgunin á íbúum Tíbet, ofsótti Falun Gong leikifimihópurinn sem ég mótmælti með af heilum hug heima fyrir nokkrum árum... Og kannski það versta af öllu: Hugsanalögreglan.

Við fyrstu sýn náði Peking ekki sérstaklega vel til mín eftir mögnuðu Tókýó. En það var líka í gegnum bílrúðu á leið frá flugvellinum, á degi þar sem mengunin sýndi enga miskunn og allt var grátt. Auk þess sem Anna Pála var þunn og þreytt eftir Japan Grand Finale.

Síðan þá hef ég reynt að vinna bug á fordómunum. Og viti menn. Það er fleira til í Peking en stjórnvöld og mannþröng.

Mannþröngin er vissulega til staðar en í henni eru, jú, einstaklingar. Maðurinn á hraðferð sem gaf sér samt tíma til að beygja sig eftir lestarmiðanum mínum og brosa. Öldungurinn í Maó-búningnum með allt sitt í pinklum og plastpokum í lestinni, vísast að flytja til borgarinnar eins og allir. Magadansmærin á mið-austurlenska staðnum í gær sem seinna um kvöldið sást yfirgefa staðinn í ullarpeysu.

Og það er orka í þessari borg, því er ekki logið. Rosaleg þensla. Á Torgi hins himneska friðar blakta tugir eldrauðra fána við hún og Maó horfir á með vökulum, risastórum augum af hliðinu inn í Forboðnu borgina. En á torginu eru líka Ólympíufígúrurnar fyrir 2008 búnar að koma sér fyrir og verið er að fjölga í neðanjarðarlestakerfinu úr þremur leiðum í ellefu. Hálf Forboðna borgin sést ekki fyrir stillösum en það sem er komið úr andlitslyftingu lítur vel út.

Mitt í allri "allt að gerast" stemmningunni er Sumarhöllin á sínum stað. Hún er svo ofsalega falleg.

Pekingöndin í fyrrakvöld var dásamleg. Dásamleg, dásamleg. Maturinn miklu betri en ég átti von á. Félagsskapurinn ekki verri. Við erum svo heppnar að tvær yndislegar kínverskustúdínur hafa skotið yfir okkur íslensku skjólshúsi. Og tóku með okkur íslenskt djamm í Peking í gær þar sem endað var á Torginu ásamt svona þrjú þúsund Kínverjum að horfa á fánahyllingarathöfn við sólarupprás. Upplifun.

Og níu milljón reiðhjól.

Athugasemdir

[Eva (IP-tala skráð) 6.11.2006 kl. 09:14]

Ævintýralegt. Ég fæ alltaf gæsahúð þegar ég les færslurnar þínar. Lýsingarnar kitla allar manns langanir.

[Kristján Haukur Magnússon, 8.11.2006 kl. 08:59]

"There are nine million bicycles in Bejing", klassík. Enda er ábyggilega ómögulegt að komast þarna um á bíl.

[mamma (IP-tala skráð) 8.11.2006 kl. 18:31]

Það er svo ótrúlegt að lesa pislana þína elsku unginn minn og ekki skemmir að fá fréttir af yndislegum móttökum landa þinna. Það hefur verið notalegt fyrir ykkur að fá inni hjá svona frábærum stelpum. Já, það er gott að eiga góða að   algjöra engla. Góða ferð áfram mömmusnúllur.

[Inga Rós Antoníusdóttir, 9.11.2006 kl. 12:48]

Já Beijing er mögnuð. Man að maður ætlaði varla að þora að labba yfir götuna fyrsta daginn þar, enda 6 akreinar, ógrynni af bílum, 9 milljón hjól, 5000 rickshaw og kannski einstaka kjúklingar í kassa ;-)

[Hugrún Tanja (IP-tala skráð) 9.11.2006 kl. 14:22]

Ég dett nú bara stundum hérna inn i vinnunni... og get ekki sagt annað en að mig dreymir um heimsreisu núna, meira en nokkru sinni fyrr

[Lára Lára (IP-tala skráð) 10.11.2006 kl. 01:48]

ég hefði nú átt að ná að skila kveðju til stórvinkonu þinnar hennar Yuriko.. en í staðinn skila ég bara kveðju til Kína og vona þú sért að fara vel með þig.