Bjarts heilkennið

"Eruð þið að gera grín í okkur," datt mér fyrst í hug þegar ég heyrði um hina rausnarlegu bókagjöf Vinarins í vestri. Og mér finnst það ennþá. Lesið lengra, það er tvist í frásögninni. Óháð vorum persónulegu skoðunum á sambandi okkar við Bandaríkjamenn, sem -já ég viðurkenni það- geta hugsanlega litað þessa færslu veit ég hvað ég hefði gert. Ég hefði sagt "Lesiði bara sjálf ykkar bækur, við erum fullfær um að kaupa okkar eigin. Þurfti 26 manna sendinefnd til að ákveða þetta?" Og afþakkað þessa lítilsvirðingu pent. Þó er ég sammála Baldri Þórhallssyni um að bækurnar eru tvímælalaust betri en þotur í Keflavík og mikill fengur að þeim. 

Þetta hefði Bjartur í Sumarhúsum ekki látið viðgangast, en við hann er þessi færsla kennd. Bjartur er uppáhalds sögupersónan mín og Sjálfstætt fólk líklega í næstmestu uppáhaldi af bókmenntum þótt erfitt sé að gera upp á milli hennar og Heimsljóss. Og fjölmargra annarra en það er lengri saga. Sjálf hef ég notað attitjúd Bjarts við mikilvæg tækifæri, sbr. "Nei takk ég get borgað minn bjór sjálf." Þetta á að sjálfsögðu bara við um ókunnuga viðreynslumenn. Vinir og vandamenn mega dæla í mig bjór að lyst.

Nú. Hér kemur hins vegar að tvisti sem hvorki ég vissi um né þeir sem ég hef spjallað við að undanförnu. Samkvæmt áreiðanlegum heimildum frá Bjarninu sem ég bý með, hefur þessi gjöf staðið til hjá sendiráði BNA frá því í haust. Bjarnið er Sjálfstæðisfólk í þeirri merkingu sem ég er ekki en ég kýs samt að trúa honum í þetta skiptið. Eftir stendur þó spurningin um hvort sendiráð Bandaríkjanna þurfi að ráða nýjan almannatengslafulltrúa. 

Guðdómlega slæm tímasetning. Íslenska þjóðin stendur á öndinni yfir hvað komi næst frá Bandaríkjamönnum (á mismunandi forsendum auðvitað) og sendiherrann dregur ekki kanínu upp úr hattinum, heldur bréfaklemmu. Hvaða heilkenni er það?